Galeria 10 - Strona wydziału melioracji wodnych - rocznik 1971-1976

Idź do spisu treści

Menu główne:

Osiedle "Przyjaźń" na Jelonkach - nasz akademik w okresie studiów
Zdjęcia przedstawiają miejsce, w którym wielu z nas spędziło najlepsze chyba lata swego życia. Zamieszkaliśmy tutaj 1 października 1971 roku pod adresem ulica Konarskiego 67. Domek ten był przewidziany do remontu, a więc warunki bytowe w nim były dość surowe (brak ciepłej wody, koszarowa umywalnia z wielkimi stalowymi rynnami pamietającymi lata budowniczych Pałacu Kultury i Nauki). Zdjęcia wykonał Adam Cichowicz wiosną 1977 roku oraz latem 1977 roku. Melioranci mieszkali w rejonie IV - i te zdjęcia prezentują głównie ten fragment osiedla "Przyjaźń" na Jelonkach. W "głównej roli" na zdjęciach jest domek przy ul. Konarskiego 63 - w nim mieściła się siedziba kierownika rejonu IV.
Na rysunku obok znajduje się szkic rozkładu pomieszczeń domku studenckiego na Osiedlu "Przyjaźń" na Jelonkach. Posiłkowałem się schematem, jaki otrzymałem od fanów tego osiedla. Wadą tego szkicu jest brak rzeczywistych proporcji (bez wykonania pomiarów nie da się tego poprawić). Kilka błędów jest w oznaczeniach drzwi do poszczególnych pomieszczeń - jeśli dobrze pamiętam, to drzwi wejściowe do pokojów otwierały się do wnętrza pokoju, a klamka była po prawej stronie osoby wchodzącej (na jednym ze zdjęć w galerii powyżej jest zamieszczone zdjęcie drzwi w pokoju w domku nr 63).
Osiedle "Przyjaźń" w 2016 roku
Następnego dnia po zjeździe absolwentów Wydziału Melioracji Wodnych, który się odbył 17 czerwca 2016 roku udałem się na Osiedle "Przyjaźń" na Jelonki, aby utrwalić na zdjęciaach obecny stan tego osiedla i pokazać te miejsce, które towarzyszyły nam w okresie, gdy tam mieszkaliśmy. Jak widać na zdjęciach - nasz rejon IV znacznie się zmienił, ponieważ niektóre domki (np. 66, 67, 68, 69, 70) zostały sprywatyzowane i zamieszkały tam rodziny. Pokoje połączono, a na zewnątrz domków wygrodzono ogródki, które chyba jednak znacznie psują wizualnie przestrzeń osiedla. Osiele jest teraz w rejestrze gminnym zabytków - a to nie przeszkadza takim zmianom.
Poniżej znajduje się łącze do filmu, nakręconeg podczas tego wspomnieniowego spaceru:

Gościnnie - kronika rocznika 1972-1977

W tej części zamieszczone zostały zdjęcia, dokumentujące zdarzenia, związane z rocznikiem absolwentów wydziału melioracji wodnych, rozpoczynających studia w październiku 1972 roku. Ja sam, zaczynając studia na wydziale w 1971 roku, w lutym 1973 roku, po urlopie dziekańskim "wylądowałem" pośród koleżanek i kolegów, którzy swoje egzaminy wstępne na wydział zdawali w lipcu 1972 roku.
Podczas tworzenia materiałów dotyczących naszego studenckiego rocznika 1972-1977 pojawił się problem związany z identyfikacją osób na zdjęciach, co w rezultacie przekształciło się w pokusę opracowania pełnej listy studentów naszego rocznika. Materiałem wyjściowym była lista absolwentów, zamieszczona na stronie internetowej SGGW. Nie jest jednak ona precyzyjna, ponieważ powstała ona na podstawie dat obrony pracy dyplomowej absolwenta, a nie immatrykulacji. Pomocnicze okazały się kopie list przydziałów praktyk zawodowych dla nas po III roku studiów oraz konsultacje z niektórymi kolegami naszego rocznika (bardzo pomocne były uwagi Jacka Sz. - dziękuję!). Na załączonej liście zostały uwzględnione częściowo nowe nazwiska koleżanek, które zmieniły stan cywilny (w trakcie studiów oraz po ukończeniu studiów - być może nie wszystkie zostały uwzględnione, więc proszę o uwagi). Pojawiła się też smutna sprawa - parę osób zmarło i nie wiem, czy ten fakt sygnalizować na tej liście.
Lista imienna naszego rocznika jest tutaj: plik PDF>>
Proszę o nadsyłanie wszelkich uwag i propozycji zmian:
Wiosną 1976 roku rocznik 1972-1977 uczestnił w wycieczce przemiotowej. Ostatniego dnia było zwiedzanie "Wilczego szańca" w Gierłoży. Na zakończenie zwiedzania obiektu zostało wykonane zdjęcie zbiorowe rocznika - jedyne chyba takie tego rocznika. Niestety - nie wszyscy są na tym zdjęciu. Poniżej znajdują się kadry z tego zdjęcia wraz opisem uwiecznionych na tym zdjęciu osób.
Od lewej  strony:
Zbigniew Kowaluk (?), Janusz Sękiewicz, Eugeniusz Oleksza, poniżej Małgorzata Drozdowska, poniżej Wiesław Wcisło, Barbara Lubowicka (?), Anna Szczęsna, dwaj asystenci Wydziału (??), Adam Cichowicz, Janusz Kruszewski (za nim ???)
Od strony lewej zdjęcia:
Wojciech Panek, niżej Ryszard Olkowski (?), niżej Wanda Moszyńska, ????, dalej ????, Danuta Krzywańska, mgr inż. Jan Żelazo, niżej Anna Wasiak, Mirosław Sribniak
Od lewej strony zdjęcia:
mgr inż. Włodzimierz Lipka, Magdalena Sokołowska, niżej Grażyna Oleksiak, Ewa Pietraszek, Jacek Szmagaj
Od lewej strony zdjęcia:
Włodzimierz Wiśniewski, niżej Małgorzata Tycińska, ?????, Urszula Mosiej (?)
Jadwiga Gapińska (?), Marek Kosmala, Robert Niebyłowski, Krajewski Bogusław, Krakowski Tadeusz
Spotkania koleżeńskie po 1977 roku
Zjazd absolwentów wydziału - rocznik 1972-1977. Spotkanie to odbyło się 31 maja 1997 roku, 20 lat po ukończeniu studiów. Na zdjęciu znajdują się następujące osoby:

1. Andrzej Derulski, 2. Sławomir Borowski, 3. Marek Kosmala, 4. Stefan Stefańczuk, 5. Andrzej Pachocki, 6. żona Andrzeja Pachockiego, Dorota (nie studiowała z nami), 7. Halina Radomyska Drągowska, 8. Janina Gudelewicz Łuksza, 9. Barbara Laskowska Stępniewska, 10. Urszula Ubysz Wrzos, 11. Małgorzata Tycińska, 12. Jadwiga Gapińska Marczewska, 13. Grażyna Oleksiak Siwak, 14. Zbigniew Kowaluk, 15. Wojciech Sokołowski, 16. Zbigniew Drągowski, 17. Anita Ring Modzelewska, 18. Stefan Pelski, 19. Mirosław Zajączkowski, 20. Jacek Stajuda 21. Bogusław Krajewski, 22. ?????, 23. Zbigniew Tylżanowski, 24. Tadeusz Kiepiela, 25. Elżbieta Słysz, 26. Józef Brejna, 27. Jacek Szmagaj, 28. Janusz Sękiewicz, 29. Alina Borkowska Czynsz, 30. Eugeniusz Oleksza, 31. Wojciech Panek

Zjazd absolwentów wydziału - rocznik 1972-1977. Spotkanie to odbyło się 3 czerwca 2000 r.  Na zdjęciu znajdują się następujące osoby, w dolnym rzędzie stoją od lewej:
Anna Szczęsna Trypolin, Anna Wasiak Sadowska, Janusz Sękiewicz, Urszula Ubysz Wrzos, Alojzy Szymański (kończył przed nami, dziekan wydziału w roku robienia zdjęcia).
W drugim rzędzie stoją od lewej:
Halina Radomyska Drągowska, Zbigniew Tylżanowski, Alina Borkowska Czynsz, ?????????, Stanisław Wojciechowski, Jacek Stajuda.
Na samej górze stoją od lewej:
Mirosław Zajączkowski, Zbigniew Drągowski

26 czerwca 2010 roku część naszego rocznika spotkała przed budynkiem naszego Wydziału. Było to już drugie spotkanie - poprzednie odbyło się rok wcześniej. W tym spotkaniu dołączył nasz kolega, Krzysztof Ś. Obejrzeliśmy wnętrza naszego Wydziału - budynek w poprzednich latach przeszedł gruntowny remont. Sporym sentymentem cieszył się nasz szkolny bufet - wierny towarzysz naszych studenckich czasów. Jak widać z załączych zdjęć - także i on przeszedł gruntowną przemianą, adatpując się do obecnych czasów. Zmienił się też wygląd otoczenia budynku od strony wschodniej - kiedyś pusty plac z trawnikiem i małymi drzewkami, teraz - ładnie zadrzewiona, zielona przestrzeń.
Nasz kolega, Marek Zepp, napisał swoje ciekawe wspomnienia, związane ze swoimi dawnymi zainteresowaniami:

"Zawsze interesowałem sie dziejami morskimi, w szczególności Marynarką Wojenną. Weszło mi to w krew ponieważ od 1960 r. do matury w 1972 r. spędzałem jako dziecko, a potem młodzian, dwumiesięczne wakacje na Półwyspie Helskim (miejscowość Bor, między Juratą a Helem - nota bene wtedy teren zamknięty dla turystów, ale miałem możliwość przebywania w tejże miejscowości).
Dużo nasłuchałem się opowieści miejscowych Kaszubów, szczególnie dotyczących czasów II Wojny Światowej.
Otóż, podsłuchałem w pociągu (jadąc na Hel, poprawnie jest do Helu) opowieści o dużym niemieckim statku pasażerskim, który w styczniu 1945 ewakuował swoich obywateli z Prus Wschodnich (Memeland i nie tylko) i obszaru Wolnego Miasta Gdańsk na zachód. To był "Gustloff", duża jednostka skonstruowana w ramach propagandowego programu III Rzeszy pod nazwa KDF (Kraft durch Freude) – czyli "siła przez radość".
Tak się tą historią zainteresowałem - (mieszkając już w RFN), że wyszukałem z ciekawosci bibliografię na ten temat. I, bingo!, znalazlem: "Gustloff Katastrophe", wydanie VIII, autor Heinz Schön.
Książkę tę wziąłem do przeczytania (byla w oryginale) do sanatorium (4 tygodnie, 2003 rok) i "połknąłem, bez słownika! – paręset stron, w tydzień. Historia, będąca przedmiotem tej pozycji, pozostawila u mnie ogromne wrażenie.
Moja małżonka marzyła zawsze, aby móc pracować (mimo ukończonego Wydziału Ogrodniczego SGGW) jako tłumacz języka niemieckiego. Miala go "w paluszku". Zrobiła parę prób, bez publikacji, i kiedyś zaproponowała podjęcie profesjonalnego tłumaczenia. Zapytała, czy mógłbym coś polecić. Od razu wystrzeliłem: tylko "Gustloff Katastrophe". I tak to się zaczęło (to był rok 2005). Znaleźliśmy wydawnictwo w Polsce, które było zainteresowane wydaniem tłumaczenia i rozpoczęta została praca nad przekładem. Nawiązaliśmy osobisty kontakt z autorem i jednocześnie naocznym świadkiem okoliczności zatopienia statku. Dużo nam pomógł, wyjaśniając niektóre sformułowania i sytuacje, które należało przetłumaczyć. Przemiły człowiek jak i jego małżonka. Byliśmy parę razy przez nich goszczeni. Ponadto wszystkie fotografie, szczególnie dotyczące wydania polskiego, przekazał do wydawnictwa bezpłatnie.
Książka ta chyba jest jeszcze dostępna - patrz Wydawnictwo Replika z Poznania, tytuł "Tragedia Gustloffa", wydanie I, ISBN 83-60383-03-0.
Takie sobie różności...

ZMIANY W KSZTACENIU NA NASZYM WYDZIALE (REFORMA, REFORMA...)

W latach 1966-1974 wprowadzono na Wydziale Melioracji Wodnych w SGGW studia tzw. dwustopniowe i część studentów mogła kończyć studia z dyplomem inżynierskim po 4 latach, pozostała (znacznie liczniejsza) kontynuowała 5-letnie studia magisterskie. Rozbudowano w programach nauczania przedmioty podstawowe i zawodowe, zróżnicowano nachylenie specjalistyczne na ostatnim roku dyplomowym. Rozszerzyła się też problematyka prac magisterskich obejmując zagadnienia zarówno przyrodnicze, jak i techniczne o charakterze naukowo-badawczym i projektowym. Równolegle przez kilka lat prowadzone były przez trzy semestry studia magisterskie dla absowentów studiów inżynierskich z poprzednich lat. Od roku akademickiego 1962/1963 rozpoczęto prowadzenie pięcioletnich inżynierskich studiów zaocznych (w celu podniesienia kwalifikacji pracowników służby melioracyjnej, mających średnie wykształcenie i dużą praktykę), o dwu kierunkach specjalizacji: melioracje rolne i budownictwo wodnomelioracyjne.
Lata akademickie 1970/1971 - 1982/1983 należy uznać za trzeci, dość złożony okres w dziejach naszego Wydziału. W roku akademickim 1974/1975 wprowadzony został nowy program nauczania. Studia skrócono do 4,5 lat i położono nacisk na powiązanie z praktyką przez wprowdzenie tzw. semestru projektowego.
Podstawowy sukces tego okresu to radykalna poprawa bazy dydaktycznej i nakowej, ponieważ w 1971 roku Wydział przeniósł się do nowego budynku przy ulicy Nowousynowskiej, wyposażonego w dobrze urządzone sale dydaktyczne i laboratoria dydkatyczne i naukowe. Organizacyjnie Wydział tworzyły wówczas 3 instytuty:
  1. Instytut Przyrodniczych Podstaw Melioracji (z byłych katedr: Meteorologii i Klimatologii, Torfoznawstwa, Przyrodniczych Podstaw Melioracji),
  2. Instytut Budownictwa Melioracyjnego i Rolniczego (z byłych katedr: Budownictwa Wodnego - Zakład Hydrauliki i Budowli Wodnych, Mechaniki Budowli i Konstrukcji Budowlanych, Gruntoznawstwa i Budownictwa Ziemnego, Budownictwa Wiejskiego z Wydziału Ekonomiczno-Rolniczego),
  3. Instytut Melioracji Rolnych i Leśnych (z byłych katedr: Melioracji Rolnych i Leśnych, Geodezji, Budownictwa Wodnego - Zakład Hydrologii i Regulacji Rzek).
Katedra Matematyki weszła w skład międzywydziałego Instytutu Zastosowań Matematyki i Statystyki.
Powrócono do jednolitych studiów typu magisterskiego, które na Wydziale wprowadzono ponownie od roku akademickiego 1974/1975, skracając jednak czas ich trwania do 4,5 lat (to najprawdopodobniej było związane z faktem, że w miejsce dawnego szkolenia wojskowego wprowadzono nowy system - obowiązkową służbę wojskową (dla mężczyzn) po skończeniu studiów, odbywanych w Szkołach Oficerów Rezerwy, a więc znacznej redukcji zajęć w ramach dawnego Studium Wojskowego uczelni). Istotną nowością w tym programie było wprowadzenie w ósmym semestrze praktyki projektowej, której formy organizacyjne i merytoryczne przybierały różną postać w poszczególnych latach.
W nowym programie uwzględniona została możliwość studiów indywidualnych i wielokierunkowość specjalizacji na semestrach dyplomowych. W roku akademickim 1976/1977 uruchomiono specjalizację - melioracje terenów subtropikalnych (związane to było z licznymi pracami prowadzonymi przez naszych meliorantów w krajach rozwijących się).
To wszystko działa się w okresie naszych studiów na Wydziale. Nasz rocznik1972-1977 był ostatnim, w którym obowiązywał stary program nauczania. Opisane wyżej zmiany dotyczyły rocznika niższego: 1973-1978. To w okresie naszych studiów na wydziale dawne katedry zostały zastąpione instytutami. Z tego, co pamiętam - chyba jeden z naszych kolegów pod koniec studiów, z uwagi na bardzo dobre wyniki "załapał" się na indywidualny tok studiów (mam na myśli Krzysztofa Śledziaka).
Opisując powyższe zmiany posiłkowałem się opracowaniem zatytułowanym: "Problematyka melioracji w nauczaniu i badaniach naukowych. Konferencja naukowa z okazji 40-lecia studiów melioracyjnych w SGGW-AR. Część I", wydanym przez Wydawnictwo SGGW-AR w Warszawie w 1986 roku.
Poniżej dla ilustracji i porównań - pełne zestawienia przedmiotów nauczania dla rocznika 1972-1977 oraz dla rocznika 1973-1978. Szczegółowe dane na temat dziejów naszego Wydziału zawiera jest wydawnictwo jubileuszowe z okazji zjazdu absolwenyów w czerwcu 2016 roku.





Rocznik 1973-1978 był więc rocznikiem pilotażowym. Z relacji absolwenta tego rocznika dowiedziałem się, że wspomiany semestr projektowy nie należał do specjalnie udanych (projektowym był chyba tylko z nazwy) - studenci trafili do przedsiębiorstw wodnomelioracyjnych w Białymstoku. Kadra tych przedsiębiorstw zupełnie nie wiedziała, co zrobić tymi studentami - wylądawali więc oni na kilka tygodni na budowach melioracyjnych, w dośc nędznych warunkach bytowych.
 
Wróć do spisu treści | Wróć do menu głównego